บทที่ 401

วังหลวงตกอยู่ในความหลับใหล แต่เจเดนข่มตาไม่ลง

เขานอนตะแคง จ้องมองม่านปักลายเหนือเตียง ทุกสรรพเสียง ไม่ว่าจะเป็นเสียงผ้าม่านไหว หรือเสียงเข็มนาฬิกาเรือนเก่าข้างเตาผิง ล้วนดังชัดขึ้นในความเงียบสงัด

เขาพลิกตัวครั้งแล้วครั้งเล่า ผ้าปูที่นอนก็เรียบลื่นเกินไป ห้องก็กว้างใหญ่เกินไป ความคิดในหัวก็แออัดเกิน...